U Kruševcu i Sidneju obeleženo 100 godina od rođenja Radojke Živković

Svečanom akademijom, u prepunoj sali bioskopa Kruševac, obeležena je stogodišnjica rođenja harmonikašice sa najdužim stažom na muzičkoj sceni u svetu. Istovremeno, Radojki Živković u čast, organizovan je koncert u Sidneju, gde živi njen stariji sin Slobodan. Preko video poziva on se obratio prisutnima u Kruševcu, iz spomen sobe sa eksponatima koji su pripadali Radojki i Tinetu. Iako emotivno vezan za ono što je pripadalo njegovim roditeljima, poručio je da je tim eksponatima ipak mesto u Srbiji.

-Ovim eksponatima bi više odgovaralo da se nađu u nekoj spomen sobi, nekom kutku u odgovarajućem Etnografskom muzeju u Beogradu ili Kruševcu, ili u Domu kulture u Globoderu, kada se jednog dana bude završio- snažna je poruka koju je iz daleke Australije poslao SlobodanŽivković.

Bogata zbirka, koju su prisutni mogli videti tokom obraćanja Radojkinog sina, budi brojne uspomene.

– Majku ne razdvajam od našeg oca, Milutina Tineta Živkovića, koji je takođe bio istaknuti umetnik i ove godine će biti 105 godina od njegovog rođenja. Ovde vidite njihove lične narodne nošnje, opanke, vezene čarape i tkanice, naše crnogorske gusle koje podsećaju na sviranje u periodu Radojkinih predaka, pradede Tome i dede Mateje, gusle sa urezanih 50 likova značajnih ličnosti iz srpske istorije – kazao je on.

Među vrednim uspomena koje je porodica Živković spremna da ustupi Srbiji, su i tri zlatna mikrofona popularnosti koje je narod u nekadašnjoj Jugoslaviji dodelio Radojki i Tinetu, deo zlatnih ploča, te dijamantska ploča za ukupan broj snimljenih pesama i kola. Takođe, u Sidneju je i diploma koju je Radojka 1953. godine dobila na takmičenju u Engelskoj.

–Ona je na to takmičenje otišla kao pratnja na harmonici, nije išla da se takmiči, jer u to vreme harmonika nije bila priznata kao folklorni instrument. Međutim,  žiri je bio toliko oduševljen njenim doprinosom, tražio da nastupi van konkurencije i dodelio joj nagradu za izvanrednu muzikalnost i virtuozitet- s ponosom je istakao njen stariji sin..

U spomen sobi u Australiji je još jedna uramljena slika, kao sećanje na priznanje koje je Radojki dodeljeno posthumno.

–To je sertifikat kojim se potvrđuje da je Radojka ušla u Ginisovu knjigu rekorda, kao harmonikašica sa najdužim stažom profesionalnog nastupanja u svetu u trajanju od 71 godine- naveo je Slobodan, te podsetio i na dane kada je kao devojčica od 12 godina osvojila prvu nagardu na takmičenju „Utakmica harmonikaša“ u Kragujevcu.

Na svečanoj akademiji, čiji je program osmislila porodica ove muzičke legende, nastupili su brojni izvođači- Snežana Đurišić, Ljubiša Pavković, Aleksandar Sofronijević, Ringo Hamidović, Grujica Nikolić, orketar Filipa Miladinovića i Radojkina unuka Dragana Stevović, koja je otpevala dve pesme.

O upoznavanju Radojke i Tineta, te njihovom zajedničkom učenju harmonike kod Radojkinog oca, čuvenog harmonikaša Tike Globoderca, prisutni su slušali tokom prvog dela svečane akademije, kroz priču Radojkine i Tinetove snahe Snežane, supruge Slobodanove.

-…Proveli su zajedno 57 godina, a ono što je Tine tražio je da i nakon njegove smrti nastavi da svira i prvi put je ponovo nastupila bez njega dve godine nakon njegove smrti, na televiziji Novi Sad, omiljenom pesmom svog supruga „Voljeni grade moj“….- deo je priče koja se mogla čuti te večeri, uz pesmu koja je obeležila Radojkin prvi nastup bez supruga.

O životu i profesionalnoj karijeri Radojke i Tineta koju je obeležilo preko 12.500 nastupa širom nekadašnje Jugoslavije i sveta, pisalo se puno. Održali su 1.200 humanitarnih koncerata, a može se reći da je ova svečana akademija zapravo 1.201., jer su spontano prikupljena sredstva za dalje lečenje našeg sugrađana Ivana Šurbanovića.

Zahvaljujući Snežani Živković, njihovoj snahi, objavljena je i knjiga o ovoj muzičkoj porodici, a više od 350 primeraka poklonjeno je gostima i učesnicima.  

Iako dođe i stogodišnjica od njenog rođenja rođenja, još se nije rodila druga Radojka, iako se kaže da se takva deca „rađaju jednom u sto godina”. Za nju to ne važi, ona je vanvremenska. Bila je čudo od deteta i UNESCO je o njoj snimio film 1956. godine.

 Obeležavanje stogodišnjice od njenog rođenja, finansijski su pomogli Rubin Kruševac, Lamela promet, vinarija Đorđevič i sugrađanin Goran Zajić, inače rođak Živkovića, koji je učesnike, zvanice i članove porodice ugostio u restoranu Olive tree.

D.P.